DENEYİMSEL OYUN TERAPİSİ

DENEYIMSEL OYUN TERAPISI NEDIR ?

2-9 yas arasindaki cocuklarin aile, okul ve sosyal yasantilarinda daha uyumiu ve mutlu olabilmelerini saglamak ve davranis bozukluklarin oyunlar ile onarabilecegimiz bir terapi yontemidir.

Oyunun akisiyla ilgili tüm kontrolün çocukta oldugu ve oyun terapistinin oncelikle oyun arkadas! olmak zorunda

oldugu bir yaklasimdir. Cocuk, sinirlan ne kadar zorlayan bir oyun oynarsa oynasin fark etmez. Oyun terapisti, cocugun oyununa katilir ve onunla beraber sürecin bir parcast olur.

Oyun terapistyle güven iliskisinin saglanmasiyla birlikte, cocuk oyunlar araciligyla kendisini zor durumda birakan.

yasantilaryla ilgilenmeye baslar. Ifade edemedigi duygularin agiga gikarir. Oyundaki hareketliligin de yardimiyla,

travma nedeniyle kasilmis olan bedeni gevsemeye baslar. Basa cikamayacag kadar buyuk gorunen sorunlar, oyunun buyulu dunyasi icinde kucülmeye baslar. Cocuk güclendikce yasamakta oldugu sorun erkisini kaybeder ve

yilesme gerçeklesir.

Deneyimsel oyun terapisi 2-9 yas arasindaki cocuklarin aile, okul ve sosyal yasantilarinda daha uyumlu ve mutlu olabilmelerini saglamak ve davranis bozukluklarin, oyunlar ile onarabilecegimiz bir terapi yontemidir.

2 yasindan itibaren cocuklar problemlerini oynayip canlandirabilecekleri sembolik ve fantezi oyunlan oynamaya

baslarlar. Bu yüzden cocuklarin oyunlarina müdahele etmek ve oyunlar yonlendirmek aslinda onlarn hayatina ve

deneyimledikleri gerçeklige müdahale etmektir. Oyun, bütün cocuklarin ebeveynlerle arasindaki iletisim aracidir.

Bu yüzden deneyimsel oyun terapisi travma, hayal kirklig, ihmal ve istismar gibi ciddi olumsuz olaylan

deneyimleyen çocuklar için oldukça faydasin gordügümüz bir yontem. Bu yola giren her ebeveyn ve cocuk isin

Deneyimsel Oyun Terapisi, büyük bir SANSTIR ve FIRSATTIR.

Çogu çocuk anne karnindan itibaren stres, kaygi ve birçok yasamsal problemlerle birlikte dünyaya gelir ve o problemierle beraber buyumek/gelismek icin büyük caba sarf eder. Hatta bazen anne babalar dahi gocuklarina yükledikleri stresörlerin farkina varamazlar. Bütün ebeveynlerin amaci, basarili ve özgüvenli cocuklar yetistirmek

fakat bu iyi niyeti cocuga gecirme yöntemlerinde bazi hatalar yapilabiliyor. Sonuc olarak ta cocuklarda ofke,

inatlasma, karsi olma, parmak emme, tirnak yeme gibi davranis problemleri ve ya tepkilerle karsilasabiliyoruz.